Corazón prisionero


Pasan los días, los findes y de aquí poco pasará el verano. Cada día que pasa me doy cuenta que todo sigue como ayer o incluso como hace semanas, meses... Son días de reflexión, de tener ganas de cambiar el mundo (más exactamente mi mundo), ya sea para bien o para mal, que por lo menos pueda decir que mi vida está experimentando un cambio y que no sigue siendo la misma rutina de siempre, con los de siempre.


Con esto no me estoy quejando de la gente que me rodea, ni mucho menos, ya que sin ell@s mi vida estaría vacía y no tendría sentido, sino que por una cosa o otra soy incapaz de conocer a una chica desde cero, sin que nadie le pueda decir como soy, sin que pueda ser jo el que me muestre naturalmente y sin que los demás ya les hayan dicho alguna cosa sobre mi, aunque sean ciertas, pero que en la mayoría de veces son inexactas.


Lo que quiero decir es que mucha gente no es capaz de comprender que la gente pueda cometer algún error en el pasado o que por que hayas estado o intentado estar con alguien, ya tienes que estar pillado de esa persona eternamente sin tener derecho a que otra persona te pueda gustar más.
Supongo que todos estamos atados a nuestro pasado.

4 humilde(s):

Desde mi realidad dijo...

Nadie está libre de que le pase lo que cuentas. Pocas veces tendremos ocasión de conocer a alguien que no sepa absolutamente nada de nosotros. Siempre hay comentarios, amigos o conocidos en común. Y ya sabes, las noticias vuelan. Pero si esa persona realmente está interesada en ti, te aseguro que no le importarán los rumores y preferirá descubrir cómo eres por ella misma, sin interlocutores.
El pasado no tiene remedio, no hay que darle más vueltas...

ele* dijo...

Fa temps els de movistar feien un anunci a la tele en que deien que a l'estiu dona més ganes de parlar x telefon perque t'enamoraves, coneixies a la persona de la teva vida, o et deixaves portar x sensacions q la resta de l'any estaven amagades o no sabies que tenies dins teu. Sempre he volgut creure que aquell anunci era la realitat, que pasava. Pero estiu rere estiu, em dono compte que a la gent del meu voltant si que li pasa, pero no solament en aquest estiu sino, que cada estació es estiu per a ells. I per mi, crec q sempre es hivern. Nu se...em sento com quan tenia 16 anys i encara hi havia un munt d coses q no havia experimentat.
Nuse, suposo q si smpre ens movem pls mateixos cercles es realment dificil que algú no coneixi a algú i que els rumors no sobresurtin.

;)muaa

PepitaPulgarcita dijo...

Ains!!! Como te entiendo...yo tambien ando esperando un cambio (para bien o para mal) que me de un poco de aire fresco en estas calurosas noches de un Agosto que se me hace ya interminable.

Cuando conozcas a una chica a ambos no os deben de importar el pasado del otro y asi aunque lleguen comentarios o rumores os dara completamente igual y empezareis a conoceros desde cero. Por que lo que os importara sera lo que sois en ese mismo momento y no lo que hayais sido en el pasado.
Todos tenemos ese pasado y a todos nos pueden llegar unos u otros comentarios, no podemos callar la boca de los demas por eso lo que si podeis hacer es ensordecer todas las bocas con un....."me da igual, yo la voy a conocer desde este mismo instante".

Besos "del presente"

I dijo...

Porque hay veces que aunque estés a gusto con tu gente sientes que falta algo, esa chispita, ese chico o esa chica por el que se te dibuje la sonrisa eterna...
Y todos estamos atados a nuestro pasado en la forma en la que no nos podemos desprender de él, pero eso no significa que vivamos dándole la mano constantemente. Las personas cambian. Todos maduramos y merecemos una oportunidad de que nos dejen demostrar quiénes somos.
Vamos a dibujar una nueva máscara para enfrentarnos al mundo!

Besos!

Publicar un comentario